Poznaj Coaching

Liderem można się stać - nie urodzić. Vince Lombardi

Zestaw cech idealnego coacha

Coach

Coach zajmuje się szeroko pojętym rozwojem osobistym, a jego podstawowym zadaniem jest motywowanie do działania podopiecznych. Pomaga wyznaczyć im cele, do których będą dążyli, przyczynia się do rozwijania ich kompetencji zawodowych. Staje się profesjonalnym partnerem, który pomaga wydobyć drzemiący w każdym potencjał. W drodze do rozwoju osobistego warto mieć tak profesjonalną osobę przy swoim boku.

Istotne jest, aby rozpocząć współpracę z profesjonalnym coachem, który działa w nastawieniu na sukces. Relacje między Tobą a coachem powinny być bardzo pozytywne i ukierunkowane na cel. Dobra komunikacja pomoże osiągnąć przyjęte założenia.

Idealny coach, czyli jaki?

Istnieje idealny nauczyciel, lekarz i aktor. Może także istnieć perfekcyjny coach. Można będzie tak powiedzieć, jeżeli zawodowiec działający w branży rozwoju osobistego będzie posiadał następujący zestaw cech:

1. Kompetencje zawodowe – wiedza i umiejętności są dużą mocą coacha. Musi bardzo dobrze znać teoretyczne, jak i praktyczne kwestie związane z coachingiem, a także skutecznie wcielać w życie metody coachingowe. Coach powinien posiadać dyplom i certyfikat ukończenia kursu coachingowego, który będzie potwierdzeniem posiadanej wiedzy i umiejętności. Dokument jednak nie wystarczy, aby stwierdzić, że masz do czynienia z idealnym coachem. Liczą się także inne umiejętności.

2. Efektywność w działaniu – profesjonalny coach wykazuje się dużą skutecznością we wszystkich swoich działaniach. Jeżeli osobie, z którą współpracuje udaje się osiągnąć wszystkie lub większość założeń, można mówić, że jego metody są efektywne. Dzięki temu, że coach będzie posiadał umiejętność wyciągania wniosków, jego doświadczenie będzie wzrastało. Tym samym będzie w stanie doskonalić narzędzia proponowane podopiecznym. Doprowadzenie do sukcesu klienta nie będzie wtedy kłopotliwe.

3. Wysoka zdolność budowania relacji – dobry coach musi umiejętnie radzić sobie z własnymi emocjami, jak i z odczuciami podopiecznego. Powinien przekształcać frustrację w motor napędowy do działania. Profesjonalny coach potrafi zbudować przyjacielską, swobodną i w pełni komfortową relację z klientem, dzięki czemu na linii coach-klient pojawia się pełne zaufanie i zrozumienie. Na tej bazie można budować trwały fundament do dalszych działań.

4. Rozbudowane umiejętności obserwacji – uważność jest ważną cechą dobrego coacha. Powinien wykazywać się zainteresowaniem problemami klienta, jak i zwracać uwagę nawet na najdrobniejsze szczegóły postępowania podopiecznego. Od ogółu do szczegółu – ta zasada pomoże wypracować drogę do sukcesu. Dzięki temu, że coach będzie w stanie odpowiednio określić atmosferę panująca podczas indywidualnego spotkania z klientem, będzie w stanie zadać takie pytania, aby można było wywnioskować, co jest przyczyną problemu i blokadą w rozwoju kompetencji zawodowych.

5. Uczciwość – coach nie powinien obiecywać klientowi gruszek na wierzbie. Naturalne jest, że osiągnięcie celu wymaga czasu, pełnego zaangażowania i zdobycia niezbędnych umiejętności. Jednym zajmuje to mniej czasu, innym więcej. Wszystko zależy od indywidualnych predyspozycji. Klient powinien otrzymać od coacha rzetelne informacje na temat postępów, bez koloryzowania rzeczywistości.

6. Odpowiedzialne działanie – czasem bywa tak, że do cocha zgłaszają się osoby będące w kiepskim stanie psychicznym. Coach nie jest psychologiem. Odpowiedzialność, jak i etyka zawodowa wymaga, aby coach w takiej sytuacji skierował klienta na psychoterapie lub po poradę do lekarza.

7. Wspieranie, a nie pouczanie – relacje między coachem a klientem powinny być partnerskie. Profesjonalista nie narzuca rozwiązań, a sugeruje kilka dróg, którymi można podążyć, aby osiągnąć cel. To od zainteresowanej osoby zależy, jaki typ postępowania wybierze. Osoba działająca w branży coachingowej nie może udzielać rad, a jedynie pomaga klientowi wypracować własne rozwiązania. Od coacha nikt nie otrzyma gotowych recept. I dobrze. Coaching ma uczyć samodzielnego odpowiadania za własne życie i nie bania się podejmowania decyzji, nawet jeżeli będą miały przykre konsekwencje.